Źródła hałasu występującego w środowisku można podzielić na dwie podstawowe kategorie: hałas komunikacyjny, w tym: drogowy, kolejowy i lotniczy oraz hałas przemysłowy. Decydujący wpływ na klimat akustyczny środowiska Polski ma niezwykle dynamiczny rozwój motoryzacji a tym samym wzrost natężenia przewozów towarowych i osobowych w ruchu lokalnym oraz tranzytowym. Spowodowało to ponad 20% wzrost hałasu w przedziale 70-80 dB w okresie od 1992r.
Szacuje się, że w zasięgu uciążliwego oddziaływania hałasu drogowego znajduje się ok. 15 mln osób, a więc około 40% populacji. Poziom narażenia populacji na ponadnormatywny hałas nie odbiega w Polsce zasadniczo od sytuacji w krajach Unii Europejskiej.
Zagrożenie hałasem kolejowym jest znacznie mniejsze i obejmuje nieco ponad 1 mln osób, co jest sytuacją znacznie lepszą niż występująca w krajach o większej gęstości infrastruktury kolejowej takich jak Holandia czy Niemcy.
W zakresie emisji hałasu lotniczego na skutek wprowadzenia do eksploatacji nowoczesnego sprzętu nastąpiła pewna stabilizacja. Spodziewać się jednak należy rozwoju tej gałęzi transportu w Polsce i narastania zagrożenia hałasem lotniczym, zwłaszcza w rejonach, gdzie dotychczas nie miał on większego znaczenia.
Wyniki pomiarów hałasu przemysłowego, przeprowadzone w latach 1992-1996 wskazują, że przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu zarejestrowano w 60% pomiarów. Skala tych przekroczeń była znacznie zróżnicowana. Porównanie danych określających mierzone obecnie wielkości odstępstw od dopuszczalnych poziomów hałasu, z danymi zebranymi na początku lat dziewięćdziesiątych wskazuje na względną poprawę w tym zakresie.
Szeroki dostęp do przodujących na świecie technologii i wyrobów powoduje, że w przypadku modernizacji zakładu przemysłowego stosowane są coraz sprawniejsze urządzenia, charakteryzujące się obniżoną emisją hałasu.
